سلااام

به خاطر مشکلات به وجود اومده همه ی کاربران حذف شده تا بدون دلخوری فقط کسانی که دوست دارن دوباره عضو بشن.......

هرکی ثابت قدمه...

هرکی محکمه...

کسی که زود جا نزنه و پای انجمن خودش وایسه....

کسی که غیر از تموم شدن شارژ گوشیش دغدغه ی دیگه ای هم داره....

خلاصه کسی که منطق سرش میشه و زود از کوره در نمیره...

هرکی میخواد بالاخره یه کاری بکنه یه یا علی بگه و عضو شه........

توجه: افراد محکمی میخوایم هااااااااااااااااا

دعای عظیم صَنَمَی قریش

دعایی است که در آن بطور خلاصه ظلمهایی که بر حضرت رسول اکرم  و اهل بیتش (صلوات الله علیهم اجمعین) انجام شده و نافرمانیهایی که از اوامر الهی شده است بیان میشود.

دعای صنمی قریش جوابی است برای آنهایی که میخواهند بدانند چرا عمر و ابوبکر مغضوب خدا و رسولش هستند و علاقمندند که حقایق را بدانند و فقط رضای خداوند متعال را مدنظر داشتند .

در کتاب بحارالأنوار جلد ۸۵، صفحه ۲۴۰ از مصباح کفعمی نقل شده است که: دعای صنمی قریش دعائی عظیم الشأن و بلند منزلت است و از اسرار مشلکه و بهترین اذکار است.شیخ بزرگوار تقیّ الدین ابراهیم عامِلی کفعمی در حاشیه کتاب شریف «المصباح» می فرماید:این دعائی است عظیم الشّأن و رفیع المنزلة که ابن عبّاس آن را از مولای ما امیرالمؤمنین(علیه السلام) روایت نموده است، و این دعاء از غوامض اسرار و کرائم اوراد امیرالمؤمنین(علیه السلام) است که آن حضرت در روز و شب و وقت سحر بدان مواظبت می فرمودند، و آن را در قنوت نماز می خواندند و می فرمودند: کسی که این دعا را بخواند همانند کسی است که در خدمت رسول خدا(صلی الله علیه و آله وسلم) در جنگ بدر، اُحد، و حُنَین یک میلیون تیر به سوی دشمن افکنده باشد.

                  متن کامل دعای شریف صنمی قریش با ترجمه آن این است:

بسم الله الرحمن الرحیم

  ‌أللَّهُـمَّ صَـلِّ عَـلی مُـحَمَّـدٍ وَ آلِ مُحَـمَّـدٍ‌ أللَّهُمَّ العَـن صَنَمی  قُرَیشٍ وَجِبتَیهَا وَ طاغُـوتَیها وَ إفکَـیها وابنَـتَیهِمَا اللَّذَینِ خالَفا أمرَکَ وَ أنکَرا وَحـیَکَ وَ جَـحَدا إنعـامَکَ وَ عَـصَیا رَسِولَکَ وَ قَـلَّبا دینَکَ وَ حَرَّفا کِتابَکَ وَ عَـطَّلا أحکامَکَ

پروردگارا: درود بفرست بر محمّد و آل محمّد صلی الله علیه وآله وسلم  و لعـنت کن دو بـت قریش (ابوبکر و عمر) و دو مشرک آنرا، و دو سرکرده ضلالت را، و آن دو دروغ پرداز را، دختر آنان (عایشه و حفصه) را، آن دو نفری که فرمانت را زیر پا نـهادند، و وحی تو را نپـذیـرفتند، و نعـمت رسولت راانکار کردند، و نافرمانی پیامبرت را کردند، و دینت را واژگون نمودند، و قـرآنـت را تحـریف کردند، و احکام تو را بی ثمر گذاردند.

وَ أبطَلا فَـرائِضَکَ وَ اَلحَدا فی آیاتِکَ وَعـادَیا اَولِیائِکَ وَ والَیا أعدائَکَ وَخَرَّبا بِلادَکَ وَأفـسَداعِبادَکَ.‌أللَّهُمَّ العَـنهُما وَأتباعَـهُما وَاَولِیآءَهُما وَاَشیاعَهُما ومُحِبّیهِما فَـقَـد أخرَبا

و تـباه کردند احـکام واجـب تو را، و از درستیزگی با آیاتت برآمدند، و دشمنی کردند با دوستانت و دوستی کردنـد با دشمـنانـت، و شهـرهـای تو را ویـران ساخـتند، و بـندگانت را به فساد کشاندند، خدایا لعنت کن آن دو و پیروانشان و یارانشان و گرویدگان به آندو و دوستانشان را، زیرا آندو ویران ساختند.

بَیتَ الـنـُّبـُوَّةِ وَرَدَما بابَهُ وَنَقَـضا سَقـفَهُ وَ ألحَـقا سَـمـآئَهُ بِأرضِهِ وَعالِیهُ بِسافِـلِهِ وَ ظاهِرَهُ بِباطِـنِهِ وَأستَاصَلا أهلَهُ

خانه وحی را، و در آن را کاملاً بستند، و شکست سقف آن را، و آنرا زیر و رو کردند، و بالا و پایین آن را یکی کردند، و ظاهـر و باطنش را ویران کردند، و اهـل آن را از بیخ برانداختند.

وَ أبادا أنصارَهُ وَ قَتَلا أطفالَهُ وَ أخلَیا مِنبَرَهُ مِن وَصِیِّهِ وَ وارِثَ عِلمِهِ وَجَحَدا إمامَتَهُ وَأشرَکا بِرَبِّهِما فَعَـظِّم ذَنبَهُما وَ خَلِّدهُـما فی سَقَرٍ وَ ما أدراکَ ما سَقَـرٍ لاتُبقی وَ لاتَذَر.

و یاوران آن را هلاک کردند، و کودکانـشان را کشتند، و منبر نبوت را از وصیّ نبی ووارث پـیـامبر، تـهی کردند، و انـکـار کردند امـامت وصیّ پیامبر را، و مـشرک به خدا شدند، پس خدایا گناه آن دو را بزرگ شمار و برای همیشه در جهنم سقر جایشان بده، جهنمی که بندگان نمیتوانند شدت عذابش را درک کنند، جهنمی که نه چیزی را باقی میگذارد و نه رها میسازد. ‌

أللَّهُمَّ العَـنهُم بِعَـدَدِ کُلِّ مُنکَرٍ أتَوهُ وَ حَقٍّ أخفَـوهُ وَ مِـنـبَرٍ عَلَوهُ وَ مُؤمِنٍ أرجَوهُ وَ مُنافِقٍ وَلَّوهُ وَ وَلِّیٍ آذَوهُ وَطَـریدٍ آوَوهُ وَ صادِقٍ طَـرَدُوهُ وَ کافِـرٍ نَصَـرُوهُ وَ إمامٍ قَهَـرُوهُ

 خدایا آن دو و پیروانشان را به عـدد هـر کار نـاروایی که انجام دادند لـعنـت کن، و به عدد هر حقی که مخفی داشتند، و هر منبری که به ظلـم بر آن بالا رفتند ، و هر مـؤمنی که تبعیدش کردند ، و هر مـنـافقی که به کارگماردند ، و هر دوست خدا که آزردند ، و هر تبعید شده ای که پناهش دادند، و هر راستـگویی که راندند، و هر کـافری که یـاری کردنـد، و هـر امام بر حقی که مقهورش کردند.

وَ فَرضٍ غَـیَّرُوهُ وَ أثَرٍ أنکَرُوهُ وَ شَرٍّ آثَرُوهُ وَ دَمٍ أراقـُوهُ وَ خَبرٍ بَدَّلُوهُ وَ کُفـرٍ نَصَبوه وَ إرثٍ غَصَبُوه وفَیءٍ اقتَطَعُوهُ

هر واجبی که آن را تـغیـیر دادند، و هـر دلیلی که انکـارش کردنـد، و هـر امر زشتی که اختیار کردند، و خون هایی که به ناحق ریختند وهر کار نیکی که آن را عوض کردند، و هر کـفـری که به پا داشتند، و هر ارثـی که به زور گرفتند، و هر غنیمتی که به ناحقّ ملک خود ساختند.

وَ سُحتٍ أکَلُوهُ وَ خُمسٍ أستَحَلُّوهُ وَ باطِلٍ أسَّسُوهُ وَ جَورٍ بَسَطُـوهُ وَ نِـفاقٍ أسَرُّوهُ وَغَـدرٍ أضمَرُوهُ  وَ ظُـلمٍ نَشَـرُوهُ

و هر مال حـرامـی که خوردند، و هـر خمسی که برای غـیر اهـلش حـلال شمردند، و هر خلاف واقعی که اساس آن را نهادند، و هر ستمی که گسترش دادند، و هر نـفـاقی که پنهان داشتند، و هر نیرنگی که انجـامش را به دل گرفتند، و هر ستمی که آن را پراکندند.

وَ وَعدٍ أخلَفُـوهُ وَ أمانٍ خانُـوه وَ عَهـدٍ نـَقَـضُـوهُ وَ حَـلالٍ حَرَّمُوهُ وَحَرامٍ أحَلُّوهُ وَ بَطنٍ فَتَّقُوهُ جَنینٍ أسقَطُوهُ وَضِلعٍ دَقُّوهُ

و وعده هایی که بدان وفا نکردند، و امان دادنی که خیانت کردند، و پیمان هایی که شکستند، و حلال هایی که تحریم نمودند، و حرام هایی که حـلال کردند، و پهـلوهایی که شکافتند، و جـنـینی که سبب سقط آن شدند و استخوانی که شکستند.

وَ صَکٍّ مَزَّقُـوهُ وَ شَملٍ بَدَّدُوهُ وَعَـزیزٍ أذَلُّوهُ وَ ذَلیلٍ أعَزُّوهُ وَ حَقٍّ مَنَعُـوهُ وَ کِذبٍ دَلَّسُوهُ وَ حُکمٍ قَلَّبُوهُ وَ إمامٍ خالَفُوهُ.

و هر سندی که آن را دریدند، و هر اجتماعی که پـراکندند، و هر عـزیـزی که خوارش کردند، و هر خواری که عـزت بخـشیـدند، و هر حـقی کـه از صـاحبانش باز داشتند، و هر دروغـی که آن را راست جلوه دادند ، و هر حکمی که آن را وارونه کردند ، و هر امامی که  مخالـفـتش کردند،

أللّهُمَّ العَـنهُم بِکُلِّ آیَةٍ حَرَّفُـوها وَ فَریضَةٍ تَرَکُوها سُنَّةٍ غَیَّرُوها وَ رُسُومٍ مَنَعُـوها وَ أحکامٍ عَطَّلُوها وَ بَیعَةٍ نَکَـثـُوها وَ دَعـوَی أبطَــلُوها وَ بَـیـِّنَةٍ أنکَـرُوها وَ حـیـلَةٍ أحـدَثـُوها

خدایا لـعـنـت کن آنان را به عـدد هـر آیه ای که آن را تغییر دادند ، و هر واجبی که آن را ترک کردند و هـر روش پـسندیده ای که تغیـیرش دادند، و نشـانه های روشنی که جلـوگیـرش شدند، و احکامی که بی نتیجه گردانیدند، و هر بیعتی که آن را شکستند،و هر ادعای حقی که آن را نپذیرفتند، و هر شـاهد عادلی که انکارآن کردند، و هر نیرنگی که آن را اخـتـراع کردند.

وَ خِـیانَةٍ أورَدُوها وَ عَـقـَبَةٍ إرتَـقُـوهـا وَ دِبابٍ دَحرَجُوها وَأزیافٍ لَزِمُوها وَ شَهـاداتٍ کَتَمُـوها وَ وَصِـیَّةٍ ضَیَّعُوها.

و هر خیـانـتی که وارد دیـن کردند، و هر گردنه ای که بالای آن رفتند (برای کشتن پیامبر (صلی الله علیه وآله)) و مشک های خشکی که آن را غلطاندند، و هر تـقلبی که مـقیّد به او بودند، و هـر امـری که شاهد آن بودند، و هر وصیتی که آن را تضییع نمودند.

أللّهُمَّ العَنهُما فی مَکنُونِ السِّرِ وَ ظاهِرِ العَلانِیَةِ لَعـناً کَثـیـراً أبَـداً دائـماً دآئِـباً سَرمَـداً لا إنقِـطاعَ لِأمَـدِهِ وَ لا نَـفـادَ لـِعَـدَدِهِ لَعــناً یَغـدُو أوَّلُهُ وَ لایـَرُوحُ آخِـرُهُ لَهُم

وَ خـدایـا لـعنـت کن آن دو (عـمر و ابوبکر (لعنة الله علیهما)) را درپنهان نهان و آشکار ظاهر،لعنتی زیاد، پیوسته، مدام، بی ابتدا و بی انتها، لعنتی که زمانـش پایانی ندارد وعددش را انتـهـایی نیست، لـعـنـتی که آغـازش را صـبحی باشد ولی انجامـش راشبی نباشد، لعنت تو باد بر آنان

و لِأعـوانِهِم وَ أنصارِهِم وَ مُحِبّیهُم وَ مُوالیهِم وَ المُسَّلَمینَ لَهُـم وَ المـآئِلـینَ إلَـیهِـم وَ النَّـاهِـضـیـنَ بِـاحـتِجـاجِهِـم وَ الـمُــقـتـَدیـنَ بِکَـلامـِهـِـم وَ الـمُــصــَدِّقـیـنَ بِـأحکـامِـهِـم.

و یارانـشان و مـدد کـارانشـان و دوسـتـانـشان و مـرتـبطین با آنان و کسانی که خود را در اختیار آنان گذاشته اند و به آنان مـایـلنـد، و کـسـانی که ادعــاهـای بی اسـاس آنــان را عَــلَــم کـردنـد، وپـیـروی کـردنـد از سخـنـان آنان، و قــضـاوت هــای بـاطـل آنـان را تـصـدیق نـمـودند.

سپس چـهـار مـرتـبـه بگو:

ألـلـّهُـمَّ عَــذِّبـهُـم عَــذابـاً یَـسـتَـغـیـثُ مـِنـهُ أهـلُ الـنّـارِ. آمینَ رَبَّ العالَمینَ.

خدایا عذاب فرما آنانرا،عذابی که استغاثه وفریاد اهل آتش ازآن عذاب بلندست. آمین رب العالمین

کربلایی که یک شیعه به دست می آورد، در حافظه اش نیست که فراموش کند; بلکه نوری است که به قلبش تابیده و با جانش گره خورد و برایش عقیده شده است .

کربلا حماسه ای اسلامی و الهی است و دل دادن به کربلا، دل دادن به اسلام است و اگر اسلام راه رهایی از پوچی است، پس دل دادن به کربلا رهایی از پوچی است .

در همین راستاست که باید تلاش کنیم تا به آن صحنه که به ا ندازه تمام عمق انسانیت است، معرفت پیدا کنیم .

ریشه اصلی واقعه کربلا چه بود و چه عاملی بود که توانست مسلمین را قانع کند تا مقابل امام معصوم بایستند؟

پیام رسان کربلا، زینب کبری سلام الله علیها عصر روز عاشورا بر نعش اباعبدالله می فرماید: «بابی المقتول بیوم الجمعة او الاثنین » ؟ پدرم فدایت! تو کشته روز دوشنبه جمعه ای یا دوشنبه؟ جمعه، روز شهادت امام حسین علیه السلام است; اما چرا حضرت زینب به روز دوشنبه نیز اشاره می کند؟ دوشنبه، آغاز انعقاد بینش اموی و سفیانی و نقطه آغازین انحراف ولایت الهی است . اگر نفهمیم کربلا صحنه رویارویی های دو بینش است، نه به این دل می دهیم و نه از آن دوری می جوییم . روز وفات پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله، همان روزی که سقیفه به منفعت می اندیشید و غدیر به حقیقت، روز دوشنبه بود و همان تفکری که علی را حذف و عمر را تحمیل کرد، امروز حسین را حذف و یزید را تحمیل می کند .

یزید شروع کننده حادثه نیست; بلکه پنجمین سردمدار این تفکر است . مشکل یزید نیست; مشکل تفکری است که یک نمونه اش یزید و اعمالش بود .

مسئله اصلی بینشی که از سقیفه تا کربلا مقابل فرهنگ اهل بیت علیهم السلام ایستاد، این است که می خواهیم دنیایمان را آباد کنیم و همه چیز هم برای آباد کردن دنیاست; حتی دین . یعنی به جای این که دستشان را به اسلام بدهند و بالا بروند پای اسلام را گرفتند و پایین کشیدند . تمام جنایاتی هم که کارش قتل امام علیه السلام انجامید، ریشه در همین تفکر داشت . این تفکر که «اسلام فقط برای آباد کردن دنیاست » ، کارش به بی اعتبار کردن هر معنویتی خواهد انجامید . بر همین اساس بود که از همان اول کار، هر مشکلی که پیش می آمد، با اجتهاد خلیفه آن را حل می کردند و اسلام را کنار می گذاشتند . عمر می گفت: «من افتخار می کنم دو متعه (حج تمتع و ازدواج متعه) را که در زمان رسول الله حلال بود، حرام کردم و هر کس به آن ها عمل نکند، عقوبتش می کنم » .

او بر خلاف نظر پیامبر برای اسلام، قانون جعل کرد و گفت: صلاح دنیای مردم همین است . تفکری که همه چیز را برای دنیا می خواهد، هر مؤمنی را خفه می کند و در نهایت هم اگر دستش برسد، امام حسین علیه السلام و یارانش را می کشد .

پس آن چه توانست امام حسین علیه السلام را بکشد، یزید نبود، بلکه فرهنگی بود که سردمدارش در آن زمان، یزید بود . امام حسین علیه السلام هم یک نفر نبود که به دست یزید کشته شد، بلکه سردمدار فرهنگ مقابله با پوچی و باطل در آن زمان نبود . این فرهنگ از سقیفه آغاز شد و سرانجام هم کارش به قتل امام حسین علیه السلام کشیده شد . اگر این فرهنگ را نشناسیم، چه بسا ما نیز به اسم اباعبدالله علیه السلام، به حسین کشی بپردازیم .

ما از ازل تا ابد فریاد میزنیم:امان از سقیفه.........

سلام.

کد لوگوی احقال الحق:

<a target="_blank" href="http://mohammedanism.rzb.ir/"><img src="http://baanoo1.persiangig.com/1/mohammedanism.rzb.ir.jpg" border=0 width=139 height=72 alt="aqeedeh" ></a>