در کتب ((کشف الغمه)) بسند معتبر از امام حسن عسکری علیه سلام روایت کرده که آن حضرت فرمودند : حق تعالی هنگامی که آدم و حوا را خلق کرد آنها در بهشت به خود افتخار کردند آدم به حوا گفت: خداوند خلقی بهتر از ما نیافریده است. آنگاه حق تعالی وحی کرد به سوی جبرئیل که دو بنده من آدم و حوا را به سوی فردوس اعلی ببر.

هنگامی که آدم و حوا داخل فردوس شدند نگاه کردند به سوی بانویی که بر روی تختی از تخت های بهشت نشسته بود و تاجی از نور بر سر داشت و در گوشهای خود دو گوشواره از نور داشت که همه بهشت از نور روی او روشن گردیده بود.

آدم گفت : ای حبیب من جبرئیل این دختر که تمام بهشت از نور روی او روشنگردیده است کیست؟

جبرئیل گفت : این فاطمه دختر محمد (ص) است و او پیغمبریست از فرزندان تو که در آخرالزمان ظاهر خواهد شد.

آدم گفت: این تاجی که بر سر دارد چیست؟

گفت : این تاج شوهر او علی بن ابی طالب (ع) است.

پرسید: که این گوشواره ها چیست که در گوش اوست؟

جبرئیل گفت: دو فرزند او حسن و حسین (ع) هستند.

آدم گفت: ای حبیب من جبرئیل آیا ایشان پیش از من آفریده شده اند؟

جبرئیل گفت: ایشان چهار هزار سال پیش از آنکه تو آفریده شوی در علم پنهان حق تعالی موجود بوده اند