امام علی (علیه السلام) با اینکه کوهی از صبر و استقامت بودند اما در فراق زهرای مرضیّه تاب و توانش به سر آمد و با آهی جانکاه خطاب به پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله) عرضه داشت :ای رسول خدا!،صبرم از فراق دختر برگزیده ات به سر آمده ، وتوان و استقامتم از دوری سیدۀ زنان عالم از بین رفته ولی در تأسیّ به سنّت تو چنانکه در مصیبت دوری تو که سنگین تر بود صبر کردم ،در این مصیبت نیز صابر خواهم بود ،سپس جمله ای فرمودند:(بلی فی کتاب الله لی أنعم القبول :إنا لله و إنا إلیه راجعون،قَداستَُرجِعَتِ الوََدیعَةُ،و اُخِذَتِ الرَهینَةُ،وَ اُخلِصَتِ الزهراء،فما أقبَحَ الخَضراءُو الغَبراءُ! یا رسول الله )
بله در کتاب خدا است و من به بهترین وجه آنرا می پذیرم ،که ما از خداییم و به سوی او باز میگردیم ای رسول خدا فاطمه امانتی بود که از من گرفته شد(نه اینکه من کوتاهی نموده باشم) .

آنگاه حضرت شدت سختی و مصیبت را این چنین بیان می دارد :چه اندازه آسمان نیلگون و زمین ،که در نزد دیگران زیباست ،نزد من زشت است ، یعنی :تا فاطمه بود ، همه چیز به محبت او نیکو و زیبا مینمود ،ولی بعد از او هیچ چیز در نظرم زیبا نمی آید .

سپس حضرت افزودند :حزن و اندوه من ،ديگر هميشگي است،و شبهايم بدون فاطمه به بيداري به سر مي رود،واندوه فراق او،نه اندوهي است كه از دلم بيرون رود ،بلكه همواره در اين غصه بسر مي برم تا خداوند مرا به خانه اي كه تو اي رسول خدا ،در آن مأوی داري ، اقامت دهد.زخم دل من،زخمي عميق ،واندوه من ،اندوهي است شدّت يافته ،چقدر زود بين من و فاطمه فاصله افتاد!

به خدا شكوه مي برم :)انّما اشكوا بَثي و حُزني إلي الله).

اي پيامبر بزودي دخترت به تو خبر خواهد داد كه امّت تو چگونه در ستمكاري بر او اجتماع نمودند ،از فاطمه بپرس و با پافشاري س‍ؤال نما تا درد خود را به تو بگويد.{هر چند حاضر نشد مصیبتهای خود رابه من بگويد}. چه دردها و ناراحتيها كه در سينه داشت و راه براي باز كردن و گفتن آنها نمي يافت! زود است كه بگويد و خداوند حكم خواهد كرد و او بهترین حکم کنندگان است
راستی مگر فاطمه همان حوریِّۀ بشری نبود که پیامبر (صلی الله علیه واله) هر زمان مشتاق بوی بهشت می شد ،او را می بوئید و می فرمود هر گاه فاطمه را می بوسم ،بوی درخت طوبی را استشمام می نمود ،مگر وی همان کسی نبود که پدرش فرمود :فداهاأبوها،پدرش به فدایش،مگر او همان بانویی نبود که رضایتش رضایت پیامبر را، و غضبش غضب پیامبر را در پی داشت ،فاطمه مگر مصداق اعلای آیه تطهیر نبود که خداوند متعال او را پاک و مطهّر نموده بود و از تمام ناپاکی ها باز گرفته بود.مگر او سیدۀ زنان عالم از اوّلین تا آخرین آنها نبود که احترام به او و حفظ حریم مقدسش تنها مزد رسالت پیامبری بود که بشریِّت را از ظلمات جهل و نادانی نجات داد و به ساحل نجات رستگاری رساند: (قل لا أسألكم عليه أجرا إلا المودة في القربى)آیا امت آن حضرت مزد رسالتش را ادا نمودند؟

اگر نمودند چرا فاطمه از آنها غضبناک گردید و با آنها دیگر سخنی نگفت و وصیّت نمود شبانه علی(علیه السلام)،بدون اطّلاع دیگران آن حضرت را غسل و کفن نموده و شبانه او را دفن نماید و قبر وی را برای احدی آشکار نسازد تا زمانی که فرزندش مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) تشریف بیاورند و حقیقت آشکار گردد و ظالم به سزای خود برسد.